ОНАМГА

Ўтириб сандалнинг бир чеккасида,
Тунларда кўз юммай, оҳ, қари онам,
Сен, балки, куёвлик тўнин тикарсан,
Дилда ниятларинг бўлиб бир олам.
Куёвлик тўнини қаддимда кўриб,
Тўй куни ушалсин армонларинг то,
Токи, ёшлигингнинг ранги, чиройи
Қайтадан порласин ва берсин жило.
Онажон, қудратли, титроқ қўлингга,
Қанийди, айласам жонимни фидо!

Хира тортиб қолган кўзларинг, излаб,
Игнанинг кўзини тополмайди гоҳ.
Сенинг мўъжизакор қўлларинг букун
Қалтирар кексалик чангали аро.
Шунда ҳам тикардинг гуллик дастурхон,
Ҳар нақшига бериб заргарона зеб.
Маърака-тўйларда, одамлар ичра,
Токи, обрўйимиз тўкилмасин деб.
Умидинг дунёси нечоғ кенг, шинам…
Онам, онагинам!..

Ўтиб кетди гўзал, ёшлик айёминг,
Кўздан ниҳон, юзга пардалар тутиб.
Умринг ҳам соврилди, ушбу ҳаётни
Гоҳида кузатиб, гоҳида кутиб.
Арт, дока рўмолинг бир учи билан,
Ногоҳ кўзларингда пайдо бўлса нам.
Ўз оёғи билан, тушунгин, ахир,
Дунёга бир марта келади одам…
Бардошли оҳларинг тинглайдиган кам,
Онам, онагинам!..

Қишлоқдан нарига чиқмай бир қадам,
Дунёнинг юзини кўрмадинг, наҳот?!
Ўзин атрофида ўзи айланган
Чархдайин бир умр кечирдинг ҳаёт.
Осмоннинг этаги гўё чирмашиб,
Қишлоқ ҳудудини қуршаб олган пайт,
Балки – шу, сендаги жаҳонгашталик
Ниятинг йўлларин беркитдими, айт.
Пинҳон оламингда қанча сирлар жам,
Онам, онагинам!..

Худо деб, оятлар ўқирдинг доим,
Таъбирлар излардинг, қалбинг пайваста
«Ҳафтияк» китобин гўдак ёстиғин
Остига қўярдинг авайлаб аста.
Чақалоқ улғайиб, бўлсин қаҳрамон,
То қўрқув юракдан йўқолсин дердинг.

То сиғиб, гўдакнинг жажжи кўксидан,
Пайғамбарлар қалби жой олсин дердинг…
Ҳеч кимнинг назари илмаган пастқам,
Тутун тўлган кулба ичра бирма-бир,
Инсоний бурчларнинг ҳукми бирлан жим,
Бутун бир дунёни сиғдирдинг, ахир.
Тунлар куймаланиб, мижжа қоқмасдан,
Сутли кулча ёпдинг бизни ухлатиб.
Тонг ёришган заҳот фарзандларингни
Тағин майдонларга қўйдинг кузатиб.
Фарзандлар фахридир дардингга малҳам,
Онам, онагинам!..

Тупроққа топширган фарзандларингни
Ҳар кеча эсладинг, тушингда кўриб.
Арвоҳлар ҳолидан олардинг хабар,
Руҳлар дийдорига мунтазир бўлиб.
Шундоқ остонангда ўлим сояси
Ҳар лаҳза умрингга қўяди тузоқ.
Сени тиним билмай буткул қоронғи
Зулмат дунёсига тортади, бироқ.
Безаволсан, қўрқма ўлимдан бу дам,
Онам, онагинам!..

Минглаб ўлим, ғамни кечирдинг бошдан,
Емай, ичмай, киймай, кетсанг ҳам толиб.
Не-не азоб билан катта қилгансан,
Мени қанотларинг остига олиб.
Эслайман, сен менда тирик кўрай деб,
Қанча орзу, хаёл этганларингни,
Овланган овчидай, қай бир қаро кун,
Бу дунёдан ўтиб кетганларингни.
Юрагинг қон бўлди чекавериб ғам,
Онам, онагинам!..

Букун касбу ҳунар ўрганиб боланг,
Топар беминнат нон, ризқу насиба.
Сен унга дуо бер қўлларинг очиб,
Сенинг номингга деб очди саҳифа.
Сен унга дуо бер, олис йўлларда
Сенинг номинг билан қўйганда қадам.
Унга мағфират қил, раҳнамолик қил,
Онам, онагинам!..

Лабларинг шивирлар, сўйлайди сирлик
Манглайинг қоплаган ҳар битта ажин.
Гўёки, тинглайман шундай ҳикматни,
Хоҳ йироқда бўлай, хоҳ бўлай яқин:
Бир кокилни безаб, сўнгра тўкилган
Бебақо гулдан, айт, борми бирор наф?
Ушбу олам бағрин, сарғаймай, сўлмай,
Безаган гулларга бўлсин шон-шараф.
Аввалсан ҳаётим аввалидан ҳам,
Онам, онагинам!…

Кексайдинг, ғанимат нафасларинг ҳам
Сендан из қолдириб таралар жонбахш.
Ўшал нафасингни гуллар шаклида
Кашталар юзига айлагайсан нақш.
Кўзингдаги сўнгги нурларни бир-бир
Тўкасан тунларнинг қалбига бедор.
Гўё ўша нурни эртанги куннинг
Оппоқ тонгларига айлайсан нисор.
Гул, нур, иймон – сендан мерос муҳташам,
Онам, онагинам!..

Она, бир зум эски ғамларни унут,
Fамгин қўшиқларни куйламагин, бас.
Қайғу-ғамлар тилиб кетган дилингни
Илк қўшиғим билан ёрит бир нафас.
Она, умид билан тикар бўлсанг гар
Янги тўн, дастурхон, бошинг эгиб хам,
Фақат, мен учунмас, фақат, менгамас,
Тиккин сен келажак авлодларга ҳам.
Сўнгги ризқингни ҳам ғанимат билиб,
Доим саломат бўл, омон бўл, бардам.
Онам, онагинам!..